JESIEŃ 2007

Właściwie to pierwsza taka pracowita pora roku, bo wcześniej na tej dzikiej działce starałam się odgarnąć w jednym miejscu trochę trawy, zgarnąć szyszki, żeby móc postawić leżak. Oczywiście kolejna osoba z leżakiem musiała sobie zorganizować swój placyk. Przejść z jednego końca ogrodu na drugi przez gęstwinę - to był nie lada wyczyn! Wprawdzie zdarzało się, że wycięliśmy wszystkie samosiejki brzóz, całe pola jeżyn, wyzbieraliśmy mnóstwo gałęzi (nie gałązek- gałęzi!) i cieszyliśmy się, że teren uprzątnięty, następnym razem przyjedziemy i będziemy odpoczywać! Ale "następny raz" był zwykle nieco odległy czasowo i okazywało się, że... znów nie ma gdzie postawić leżaka bo w miejscu jednej wyciętej brzózki wyrosły trzy nowe, a jeżyny... jakby właśnie cięcia do wzrostu potrzebowały najbardziej!

Tak bardzo "naturalny" ogród jest znakomitym środowiskiem dla różnych żyjątek. Miło było poobserwować

• jeża, który zrobił sobie w ogrodzie zimową kryjówkę,
  
• kosa, zbierającego budulec na gniazdko, czy
  
• jaszczurkę, która najlepiej czuła się w stercie betonowych bloczków i kamieni.

Ludzka natura: "uczynić sobie ziemię poddaną" odezwała się wreszcie! Chcemy mieć kawałek przyjaznego ogrodu, zachowując jednocześnie leśny charakter działki dla jeża i jaszczurki. Może się uda?...

Padło pytanie: od czego zacząć? Gdzie szukać pomocy? Zaczęłam od lektury fachowych czasopism, kupowałam książki, ale minęło trochę czasu, zanim podjęłam pierwsze decyzje. Przede wszystkim uświadomiłam sobie, że trzeba zacząć od odchwaszczenia i wyrównania (ukształtowania) terenu. I nie chodziło jedynie o pozbycie się perzu, czy innych drobnych "chwaścików". Najtrudniejsza była walka z niezliczoną ilością brzózek połączonych ze sobą siecią korzeni, które ciągnęły się płytko pod ziemią i ciężko było znaleźć wolne miejsce na wbicie szpadla. Perzowy "trawnik" też nie wyglądał ładnie...  Myślałam czasami: potrzebuję fachowej pomocy - ogrodnik, koparka, kilku silnych panów spod sklepu i po sprawie!

I wtedy trafiłam na  Forum ogrodnicze! Zaczęłam nieśmiało zadawać pytania  i dotarło do mnie to co najważniejsze. Owszem, można zatrudnić projektanta, ogrodnika, zaplanować, zlecić, ZAPŁACIĆ i już. Tylko co z tego? Może się okazać, że próżno szukać później satysfakcji, pięknie zaprojektowane rosarium jest jakieś... obce. Zaczęłam czytać i okazało się, że mój zapał do pracy w ogrodzie rósł z każdym nowym poznanym na forum ogrodem.

Październik 2007 roku był piękny! Jakby pogoda sprzyjała właśnie mnie. A może to była moja wewnętrzna pogoda, a zewnętrznej aury po prostu nie czułam, przejęta pracą?  Zaczęliśmy od wycięcia wszystkich małych drzewek, krzewów, samosiejek, nawiercaliśmy otwory w pniach i gałązkach i zalewaliśmy je stężonym herbicydem. Potem spryskaliśmy również podagrycznik, bo walka z nim bez "oręża" nie byłaby możliwa ze względu na jego ilość i dość długie panowanie w ogrodzie. I wtedy otworzyła się przestrzeń...

Dopiero teraz okazało się jak wiele jeszcze czeka nas pracy. Ta zieleń to po prostu perz, przerośnięty kępami trawy, mniszka podagrycznika i innych chwastów polskich, wrośnięty w twardą, zbitą  powierzchnię ziemi. Trzeba było zrobić z tym porządek, przygotować teren pod piękny zielony trawniczek i rabaty z obficie kwitnącymi krzewami i kwiatami .

Tymczasem przyszła zima a wraz z nią tęsknota za leśnym buszem...

Nastały długie, zimowe wieczory. Postanowiłam  zaplanować prace w nadchodzącym sezonie. Pomyślałam: nie dam rady! Teren nierówny: górki, pagórki, przerośnięty wciąż chwastami, starą darnią traw oraz niezliczoną ilością korzeni nie wiadomo już których drzew! Wezmę firmę, przyjadą ze sprzętem, przekopią wyrównają, ukształtują teren a ja tylko posieję i zasadzę. Ale zaraz przyszły wątpliwości: to pochłonie masę pieniędzy, których nigdy za wiele, a ja wolałabym je przeznaczyć na zakup roślin. Pomyślałam też, że satysfakcja z własnoręcznie wykonanej ciężkiej pracy niczemu nie może się równać. Postanowiłam, że będę stopniowo, kawałek po kawałku, łopata za łopatą doprowadzać to miejsce do stanu "przyjaznego". Na ile pozwolą możliwości, czas i zdrowie.

Wiosna 2008